Načela porodične medicine

Ono što porodičnog ljekara čini drugačijim od ostalih su njegove vrijednosti, stavovi i metode-načela koje upravljaju njegovim potupcima.

Porodični ljekar poznaje kliničku patofiziologiju, kliničku i psihosocijalnu medicinu te epidemiologiju. Ta znanja i vještine primjenjuje u okviru porodice koju liječi i/ili društva kako bi zadovoljio zdravstvene potrebe svojih pacijenata.

Važna načela porodične medicine su:

1. Odnos ljekar – pacijent

Ovo načelo jasno izražava važnost kontinuiteta i sveobuhvatnosti zdravstvene zaštite. Kontinuitet odnosa s pacijentom daje porodičnom ljekaru uvid koji drugim ljekarima nije dostupan i daje priliku da prati i proučava bolest tokom dužeg perioda, sve do rešenja istog. Tokom tog perioda porodični ljekar može da sazna nešto više o osjećanjima i shvatanjima pacijenta.

Sveobuhvatnost zaštite znači da porodični ljekar vodi brigu o pacijentu tokom njegovog kompletnog životnog ciklusa. On ne može reći pacijentu – Vaš problem nije u mom domenu. Dakle postoji odgovornost da se problem riješi ili je potrebno znati gde i kako se može najefikasnije riješiti.

2. Porodični ljekar mora posjedovati izvanredne kliničke i komunikacione vještine koje se baziraju na poslednjim naučnim dostignućima koja su mu dostupna
3. Porodična medicina s jedne i bolnice sa druge strane su deo zajednice

Porodični ljekar mora da prati svoje pacijente koji se nalaze na bolničkom lijecenju, da zastupa pacijenta u njegovo ime,komunicira sa specijalistima i konsultantima,da organizuje kako prijem u bolnicu tako i nastavak njege nakon otpuštanja iz bolnice.

4. Prevencija bolesti i promocija zdravlja

Njegova ključna odgovornost je da radi na otkrivanju i suzbijanju faktora rizika za nezarazne bolesti -kardiovaskularne, maligne, dijabetes.